سنجش رابطه‏ی هوش هیجانی و سبک‏های همکاری و مصالحه در سرپرستان بیمارستان میلاد

موضوع تعارض شغلی در حرفه‏ی پرستاری از اهمیت ویژه¬ای برخوردار است و مدیریت تعارض نیاز به مهارت‏هایی دارد که پایه و اساس احساسی دارند. از این رو پرستاران باید چگونگی مدیریت تعارض را به طور اثربخش فرا بگیرند. هدف از انجام این پژوهش بررسی این موضوع بوده که چه رابطه‏ای بین هوش هیجانی و سبک‏های مدیریت تعارض در بین سرپرستاران بیمارستان میلاد وجود دارد. پژوهش حاضر مطالعه‏ای کمی است که بر روی 55 سرپرستار از بیمارستان میلاد در سال 1388 انجام شد. برای جمع‏آوری اطلاعات از دو پرسش‏نامه‏ی بسته‏پاسخ که بر اساس مقیاس پنج گزینه‏ای لیکرت تنظیم شده بود استفاده گردید. هوش هیجانی توسط پرسش‏نامه‏ی «سایبر یا شرینگ» با پایایی 84 درصد و سبک‏های مدیریت تعارض به وسیله‏ی پرسش‏نامه‏ی «رابینز» با پایایی 81 درصد سنجیده شد. داده¬های به دست آمده از این ابزار توسط روش‏های آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت که شامل میانگین، آزمون کالموگراف‏ـ‏اسمیرنف، همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه بود. سبک همکاری با میانگین 85/11 و سبک مصالحه با میانگین 16/11 سبک‏های غالب در حل تعارضات بود. بین هوش هیجانی و مدیریت تعارض رابطه‏ی مثبتی با سطح معنی‏داری 01/0 وجود داشته. 16 درصد از پراکندگی متغیر مدیریت تعارض توسط پنج متغیر مستقل هوش هیجانی «توجیه» شد. بین خودآگاهی و سبک همکاری با 99 درصد اطمینان رابطه‏ی مثبت و معنی‌داری وجود داشت و نتایج این تحقیق نشان داد که هوش هیجانی پرستاران در چگونگی مدیریت کردن تعارضات مؤثر است و پرستاران سبک همکاری و مصالحه را ترجیح می‏دهند. مطالعاتی از این دست می‏تواند در جهت افزایش بهره‏وری نیروی انسانی و در نهایت، سازمان مورد استفاده‏ی مدیران قرار گیرد.